آزادی مشروط بشردوستانه در افغانستان [2021]
این هفته، دولت ایالات متحده شروع به رد درخواست های آزادی مشروط بشردوستانه کرد و امید هزاران افغانی را که در انتظار نجات بودند از بین برد.
3 دسامبر 2021 – در ماه اوت، جهان تخلیه ناموفق و ناقص متحدان ایالات متحده را در فرودگاه بین‌المللی حامد کرزی در کابل، افغانستان، تماشا کرد، و از تصاویر وحشتناک خانواده‌هایی که به‌طور فیزیکی توسط جمعیت‌های دیوانه‌وار از هم پاشیده شده بودند، نوزادان از حصار سیم خاردار عبور کردند، به تماشا نشستند. بازوهای غریبه ها و قربانیان خونین، معلول یا کشته شده در بمب گذاری تروریستی.
اما آنچه در آن زمان اوج این بحران انسانی به نظر می رسید، در واقع، تنها آغاز بود. از آن زمان، هزاران افغان در جوامع سراسر ایالات متحده ناامید شده اند تا عزیزان خود را که در پشت سر مانده اند نجات دهند. تنها کانال قانونی در دسترس اکثر افراد، امید ضعیف به آزادی مشروط بشردوستانه بوده است. پس از ماه‌ها عدم اقدام در مورد این درخواست‌های فوری، این هفته، خدمات شهروندی و مهاجرت ایالات متحده (USCIS) شروع به رد کردن آنها و خاموش کردن هرگونه شانس نجات کرد.
تنها در چهار ماه، JFCS East Bay تقریباً 300 مهاجر افغان را اسکان داده است و پیش بینی می کند که از بسیاری دیگر استقبال کند. تیم خدمات حقوقی مهاجرت ما از ماه آگوست در ثبت نزدیک به 100 درخواست آزادی مشروط بشردوستانه کمک کرده است و هزاران دلار هزینه تشکیل پرونده USCIS را پوشش داده است.
در ماه اکتبر، به دلیل نگرانی از عدم پیشرفت در درخواست های آزادی مشروط بشردوستانه، JFCS East Bay نامه سرگشاده ای را همراه با پروژه انار (شبکه افغان برای حمایت و منابع) و 112 سازمان دیگر امضا کرد که در آن از دولت ایالات متحده خواسته شد تا به عقب ماندگی فزاینده رسیدگی کند. عدم رسیدگی به درخواست های آزادی مشروط بشردوستانه برای افغان ها.
ماه‌ها بعد، USCIS سرانجام رسیدگی به این پرونده‌ها را آغاز کرد – فقط آنها را رد کرد.
موج نامه های انکار دریافت شده توسط مدافعان مهاجرت در سراسر ایالات متحده در این هفته – برای اولین بار – مجموعه ای از معیارهای سختگیرانه جدید را بیان می کند که اکثریت قریب به اتفاق متقاضیان آزادی مشروط بشردوستانه افغان را از واجد شرایط بودن محروم می کند. به گفته کایرا اس. لیلین، مدیر خدمات حقوقی مهاجرت JFCS East Bay، «این هفته نسخه‌های ویرایش‌شده این نامه‌های انکار در فهرست خدمات وکلای مهاجرت در سراسر ایالات متحده ظاهر شد. هیچ کس دریافت “درخواست شواهد” را گزارش نکرده است، همانطور که قبل از اینکه USCIS یک پرونده را رد کند، معمول است. در عوض، همه ما این انکارهای صریح را دریافت کردیم.»
از جمله، نامه‌های رد USCIS از متقاضیان می‌خواهد که «اسنادی از یک منبع معتبر شخص ثالث که به‌طور مشخص نام ذینفع را ذکر می‌کند و آسیب جدی را که با آن مواجه می‌شوند و نزدیک بودن آسیب را در مکانی که ذینفع در آن قرار دارد، ارائه دهند».
USCIS گزارش می دهد که بیش از 30000 درخواست از این قبیل دریافت کرده است. USCIS با 575 دلار به ازای هر نفر، احتمالاً حدود 17250000 دلار هزینه درخواست از این پرونده ها دریافت کرده است، که این فرآیند را شبیه یک کلاهبرداری کلاسیک “طعمه و سوئیچ” می کند.
لیلین می‌گوید: «USCIS نه تنها استاندارد شواهد بسیار بالایی ایجاد کرده است، بلکه این معیارهای سختگیرانه جدید را بعد از این واقعیت اعلام می‌کند و آنها را به‌طور عطف به ماسبق برای درخواست‌های معلق اعمال می‌کند. ما مشتریانی داریم که ماه ها منتظر پاسخ بودند. در حالی که آنها منتظر هستند، اعضای خانواده آنها توسط طالبان ربوده شده اند. افغان ها در حالی که توسط طالبان شکار می شوند، در اختفا، یخ زدن، بدون غذای کافی هستند. ورق زدن جدول در حال حاضر اساساً ناعادلانه است.
“این الزامات جدید USCIS با یک بحران انسانی ناسازگار است.” لیلین توضیح می دهد. “USCIS نمی تواند انتظار داشته باشد که افغان هایی که برای جان خود فرار می کنند، یک بیانیه محضری از طرف شکنجه کننده خود ارائه دهند.”
نامه های انکار USCIS رها شدن کامل متحدان افغان را آشکار می کند که دولت ایالات متحده نتوانست آنها را تخلیه کند و به افرادی که از آزار و اذیت می ترسند توصیه می کند راه خود را برای خروج از افغانستان بیابند تا بتوانند از طریق سازمان ملل به دنبال وضعیت پناهندگی باشند. مشکل این رویکرد این است که دستیابی به وضعیت پناهندگی ممکن است یک عمر طول بکشد.
لیلین می‌گوید: «به‌جای ارائه معیارهای بسیار محدود، USCIS باید یک برنامه آزادی مشروط افغانی ایجاد کند که اجازه آزادی مشروط بر اساس خطر عمومی را بدهد، بدون نیاز به شواهد خاصی از آسیب فردی.
طالبان دیگر در ایالات متحده خبرساز نیست، اما حامیان مهاجرت داستان واقعی را از مشتریان ما می شنوند. ضرب و شتم، شکنجه یا کشته شدن آنها به دلیل ارتباط با ایالات متحده فقط یک مسئله زمان است که آنها را وادار می کند تا این اتفاق بیفتد، فقط برای اینکه بتوانند ثابت کنند واقعاً در خطر هستند، نفرت انگیز است.
ایالات متحده نمی تواند دست خود را از افغانستان بشوید و ادامه دهد. ایالات متحده مسئولیت دارد که این درخواست‌های آزادی مشروط بشردوستانه افغانستان را به طور عادلانه بررسی کند و به قول خود مبنی بر اینکه هیچ‌کس را پشت سر نگذارد عمل کند.